… combines stories with vehicles as supporting actors, dealing with motion, weekend forays, pilgrimage and time travel. Visual information provided the starting point for the stories, which the artist commissioned from Ruth Buchanan, Hans-Christian Dany, Mark von Schlegell, Burkhard Strassmann, and Birgit Kempker. A peculiar process of creation and reaction is driving it.

Jag är egentligen inte en person med humor.
Men det finns i regel inget annat sätt att möta verkligheten på, än att beskriva den som den är. Konstnärerna utvecklades positivt ekonomiskt och socialt under 90-talet. De lämnade sitt tillstånd som minoritet, åtminstone på den västerländska liberala marknaden. I det svenska, schweiziska, eller vilket samhälle som helst, skapar dagens välstånds-
utveckling och ledarskapsideal den vedertagna bilden av konstnären. Konstnärer är lyckliga; några tjänar dessutom ett helvetes massa pengar. Finanskrisen 2008/09 verkar inte ha förändrat den bilden, inte i Europa i alla fall. De sociala mönster och uppfattningar som avgör framgång inom det här fältet tycks djupt inristade. Men det här är bara bakgrunden till den serie första-och andrahandsscener som jag vill dela med er.

An auction of the copyrights of 14 digitised Basque „Euskara“ typefaces is announced using a press conference. It is mentioned that these rights are with a private owner, who has digitised the recognised, widely employed, traditional typefaces during the mid-90s. A media debate begins.
The related symposium „On City development and Typography“ fuels the debate, which circles around folklore, Basque identity and the changing situation in the realm of copyright.

A poster announces an event, for which guests from Cameroon, India, and Lebanon were invited to orally translate excerpts from Courierspeak, a phrase-book for couriers of museum objects.

Three audio-guides, made available to the visitors at the Hamburg Ethnographic Museum, in relation to the Oceanian, West-African, and Chinese collections on display, partly in the languages corresponding with the collections: Indonesian, Ewe and Chinese.

Anna Winteler groeide op in Neuchâtel, in het Franstalige deel van Zwitserland, en werd in de jaren ’80 internationaal bekend met haar videowerk. In 1991 besloot ze een punt te zetten achter haar artistieke bedrijvigheid. Toen ik haar de afgelopen zomer toevallig ontmoette, stonden haar naam en haar werk me nog helder voor de geest. Na een eerste gedachtewisseling besloten we een afspraak te maken voor een gesprek over de omstandigheden en de motieven die haar tot haar beslissing hadden aangezet. Met Anna Winteler sprak ik ongeveer vijftien jaar nadat ze een punt achter haar artistieke werk had gezet.

Anlass für einen Besuch in Iqaluit, Kanada, im selbstverwalteten Territorium der Inuit war der langjährige email Kontakt mit Bildungsaktivisten dort. Für ihren Inuktitut Sprachraum kreieren und publizieren sie unter anderem neue, technologie-
bezogene Begriffe. Denn was da seit gut einer Dekade passiert, ist weltweit selten: eine einst mündliche Kultur ist dabei, sich zu verschriftlichen. Inuktitut wird seit der Einführung von Informations-
technologien in der eigenen Schrift getextet, getwittert, und als email verschickt.

Display of a particular, thematically meandering selection of printed matter, alluding to topics like “mask”, “speech” and “cultures”. Compiled from existing publications and ephemera by the artist, or by other artists and writers, it was layed out towards the gallery window.