Essay by Louis-Jacques Dorais, edited by Hinrich Sachs and Fredrik Ehlin

Anna Winteler groeide op in Neuchâtel, in het Franstalige deel van Zwitserland, en werd in de jaren ’80 internationaal bekend met haar videowerk. In 1991 besloot ze een punt te zetten achter haar artistieke bedrijvigheid. Toen ik haar de afgelopen zomer toevallig ontmoette, stonden haar naam en haar werk me nog helder voor de geest. Na een eerste gedachtewisseling besloten we een afspraak te maken voor een gesprek over de omstandigheden en de motieven die haar tot haar beslissing hadden aangezet. Met Anna Winteler sprak ik ongeveer vijftien jaar nadat ze een punt achter haar artistieke werk had gezet.

A poster, indicating the regular opening hours of the Municipal Museum of Natural History, reads: Litany for voice. Identification of the 858 objects and mounted animals from Miani’s Africa expedition

A poster announces an event, for which guests from Cameroon, India, and Lebanon were invited to orally translate excerpts from Courierspeak, a phrase-book for couriers of museum objects.

A large architectural model, based on the Musée
du quai Branly, a museum for non-western cultures in Paris, is floating at eye level, lit, against the backdrop of a monochrome wall. A label-like flatscreen is playing press clippings referring to
the planning of the Paris museum, as of 1996.